On my way to my Master

Het moet 2015 geweest zijn. Als interim cao-onderhandelaar was ik actief voor een vakbond. Een sector-cao, zoals er zoveel zijn in Nederland. Niet extreem complex, maar zoals altijd in dit soort trajecten: er was voldoende dynamiek.

In die rol mocht ik ook voorzitter zijn van de werkgroep die handen en voeten moest geven aan de gemaakte afspraken rondom duurzame inzetbaarheid. Ook in deze sector zeer van belang, maar tegelijk weerbarstig. Het gevoel van urgentie was er wel en de uitgangspunten waren duidelijk, maar het feitelijk vormgeven diende toch op ondernemingsniveau plaats te vinden. En daar wrong wel een beetje de schoen. Elke aangesloten onderneming had hier namelijk zo haar eigen ideeën bij.

Het zaadje was geplant: in mijn loopbaan had ik al menig cao, sociaal plan of arbeidsvoorwaardenreglement uit onderhandeld. En vaak ging het vooral over loonontwikkeling en het behoud van werkgelegenheid. In de zijlijn kwamen ook ontziemaatregelen en opleidingen om de hoek. Maar het tij keerde toen ik, zo omstreeks 2001, als onderhandelaar bij een grote Nederlandse bank-verzekeraar aan de slag mocht. Daar ging het niet meer om een paar procenten loon meer of minder of om interne herplaatsing. De steeds verder opkomende automatisering en digitalisering dwongen de werkgever (en ook ons) om verder te kijken dan 1 tot 3 jaar. Van de 33.000 werknemers zouden er binnen 10 jaar naar verwachting zo’n 23.000 overblijven. Afscheid nemen van 10.000 mensen? Neen, was het antwoord: van 20.000 en ondertussen 10.000 nieuwe aannemen. Het werk zou fundamenteel veranderen en daarmee ook het benodigde opleidingsniveau, de kennis en ervaring. Een fundamentele verschuiving van life time employer, naar life time employment. Duurzame inzetbaarheid werd dé belangrijkste uitdaging voor het komend decennium.

Terug naar 2015: door het werk in die werkgroep werd mij duidelijk dat mijn toekomst in dat domein lag: collectieve arbeidsvoorwaarden en duurzame inzetbaarheid. En het advies dat ik kreeg: word partner van het (Nationaal Platform Duurzame Inzetbaarheid (NPDI)! Dat is een club mensen, waar je jouw passie kunt delen en waar je een relevant netwerk kunt opbouwen.

Hoe dat dan weer leidt tot een Master-opleiding: wordt vervolgd!